wznak |
'położyć na wznak, przewrócić, odwrócić, odpędzić, evertere': |
odwrocić, położyć kogoś wznak |
Cum dixisset (sc. Iesus): Ego sum, abierunt (sc. cohors et ministri) retrorsum, ustąpili się wstecz zasię (Kałużn 272: wstąpili się wstecz, GlKazB I 72: padli wznak, Rozm 626: poszli wznak), et ceciderunt in terram (Jo 18, 6) ca 1500 |
Bo poloszisz ie wznak (pones eos dorsum) |
Iże spadł z stolca wznak za drzwi (iuxta ostium I Reg 4, 18) |
Spadł (sc. Eli) z stolca wznak za drzwi a złomił głowę (fractis cervicibus I Reg 4, 18) i zdechł |
Poszli wznak, czusz od oblicza bożego, odrucając (pro odwraczayącz?) swe lice |
Abierunt (sc. ministri) retrorsum ustąpili się wstecz, zasię (Jo 18, 6, Rozm 626: poszli wznak) ca 1500 |
Gdy leżał wznak jako wiła, Śmierć do niego przemowiła |
Gdy leżał wznak jako wiła, Śmierć do niego przemowiła |
Poszli wznak (abierunt retrorsum Jo 18, 6, GlKazB I 76: wstąpili się wstecz, za się, Kałużn 272: wstąpili się wstecz), czusz od oblicza Bożego od<w>racając swe lice |