artykuł hasłowy:  2. upaść
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
---|---|
Rodzaj | nieciągła autosemantyczna |
Numer | (19) ~ |
Jednostka nieciągła | upaść w świadku |
Definicja | 'nie zdołać przeprowadzić dowodu uniewinniającego przez świadka, dictis testis culpam a res amovere non posse': |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Aczlyby komv dano wyną..., a ten to swiatky syą myalby odwiescz, gdyby w gednem swiathkv vpadl (is, si in unius testis testimonio defecerit, Sul 58: acz w genego swyathkv swyadeczsthwye nye dostathczy), tym czczy nye straczy, ale schcodą ma odloszycz |
Przykład w transkrypcji | Aczliby komu dano winę..., a ten to świadki się miałby odwieść, gdyby w jednem świadku upadł (is, si in unius testis testimonio defecerit, Sul 58: acz w jenego świadku świadeczstwie nie dostatczy), tym czci nie straci, ale szkodę ma odłożyć |
Lokalizacja | Dział 56. |