artykuł hasłowy: 
wierzyć
Jednostki: |
(1) 1.a. 1. 'mieć przekonanie o egzystencji Boga, jego nadprzyrodzonej mocy, prawdzie jego objawienia i nauki Kościoła, credere in Deum, fidem Christianam profiteri': a. bez dopełnienia w tekście polskim: |
(2) b. komuś, czemuś: |
(3) ~ k czemuś: |
(4) c. kogoś, coś: |
(5) ~ z podwójnym acc.: |
(6) d. w kogoś, coś: |
(7) ~ 'wyznanie zasad wiary chrześcijańskiej, zwane tak od pierwszych słów, Symbolum Apostolicum': |
(8) e. w czymś: |
(9) f. z inf.: |
(10) ~ |
(11) g. ze zdaniem dopełnieniowym: |
(12) h. wierzący 'wyznawca Chrystusa, Christianus, Christi cultor': |
(13) ~ 'świeżo nawrócony, prozelytus': |
(14) 2.a. 2. 'mieć przekonanie o prawdziwości, autentyczności czegoś, o prawdziwości wypowiedzi, aliquid verum esse credere, fidem habere, alicui rei confidere': a. bez dopełnień w tekście polskim: |
(15) ~b. komuś, czemuś: |
(16) ~ |
(17) ~c. coś, w coś: |
(18) ~ |
(19) ~d. z inf.: |
(20) ~e. ze zdaniem dopełnieniowym: |
(21) 3. 'pokładać w kimś nadzieję, mieć zaufanie, alicui confidere, fidere, in aliquo fidem habere, fiduciam collocare': |
(22) 4. 'zwierzać się komuś, concredere alicui, communicare cum aliquo': |
(23) 5. 'powierzać, committere, commendare': |
(24) 6. w dosłownym tłumaczniu tekstu łacińskiego: (być) wierzon z kimś 'być wiernym komuś, fidelem esse': |
403784039153761403924039340394537624039540396407384073940740407414074240743407444074540746407474074840749407504075140752
Szczegóły:
Typ | Jednostka pochodzi ze Słownika staropolskiego |
Rodzaj | autosemantyczna |
Numer | (11) g. |
Definicja | ze zdaniem dopełnieniowym: |
Gramatyka | czasownik lub forma czasownikowa |
Semantyka | |
Przykład w transliteracji | Wyerzą ya, yze yest twe wyaczsche... myloszyerdzye nyz me czyaszsche zgrzeschenye |
Przykład w transkrypcji | Wierzę ja, iże jest twe więcsze... miłosierdzie niż me cięższe zgrzeszenie |
Lokalizacja | Naw 93. |
Uwagi: Może niektóre przykłady należy czytać uwierzyć.